เกมกีฬาปลากัดไทย

เนื่องจากปลากัดมีลักษณะนิสัยที่เป็นนักสู้โดยกำเนิดจึงทำให้เกิดการกัดเเข่งขันเกิดขึ้น ซึ่งงเกมกีฬานี้มีมาเเต่ยุคสมัยโบราณ จนกลายเป็นวิถีของคนไทยในอดีต

ในสมัยโบราณชนชาวไทยยึดอาชีพเกษตรกรรมจึงมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติเเละเลี้ยงสัตว์เพื่อการใช้งานหรือเป็นงานอดิเรก เช่น การเลี้ยงวัวชน การเลี้ยงไก่ชน การเลี้ยงนก เเละการเลี้ยงปลากัด เป็นต้น โดยนักเลงปลาในสมัยก่อนเมื่อถึงฤดูเเล้งก็จะมีการไปขุดรูปูเพื่อค้นหาปลากัดตามท้องทุ่งนาหรือหนองน้ำ เมื่อพบปลากัดที่มีลักษณะดี ก็จะนำมาเลี้ยงไว้เพื่อกัดเดิมพัน หากปลากัดตัวใดมีลีลาเเละชั้นเชิงการกัดที่ดีก็จะเก็บไว้เพื่อหาตัวเมียมาผสม

ในเกมการกัดเเข่งขันนั้นปลากัดจะใช้ฟันเป็นอาวุธในการต่อสู้ ซึ่งในระหว่างการต่อสู้ปลากัดจะมีการพองเหงือกเเละเปล่งสีออกมาสวยงามตลอดทั้งตัว โดยลีลาเเละชั้นเชิงของปลากัดเเต่ละตัวก็จะเเตกต่างกันออกไป เเต่มีจุดหลักในการโจมตีคือ ครีบหาง ลำตัว ชายน้ำ เป็นต้น บางครั้งเมื่อปลากัดถูกโจมตีซึ่งหน้าเเละปลากัดไม่สามารถหลบหลีกได้ทันจะเกิดการประสานขากรรไกงับติดกัน หรือที่นักเลงปลาเรียกว่า"ติดบิด" ลักษณะคือปลากัดประสานขากรรไกติดกันเเน่น เเละค่อยๆหมุนเป็นเกลียวเเละจมลงสู้ก้นน้ำ โดยท่านี้จะกินระยะเวลาเพียงช่วงสั้นๆ ประมาณ 30-60 วินาทีโดยระหว่างการต่อสู้ปลากัดจะมีเพียงการพักขึ้นมาหายใจเป็นระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น เเละการต่อสู้จะกินระยะเวลาตั้งเเต่20นาทีถึง 1 ชั่วโมง หลังจากที่กัดรู้ผลเเพ้ชนะเเล้วปลากัดหลายตัวก็จะมีสภาพที่ไม่น่ามองกล่าวคือ ครีบ หาง เเละเกล็ดขาดวิ่นกระจุยกระจายเเละจะงอกใหม่หลังจากนั้นประมาณ 1-2 เดือน